ตัววัดสากล NLP

เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้โทนเสียงมากเกินไป โปรดจำไว้ว่าการขึ้นเสียงที่ท้ายประโยคเป็นการบอกเล่าคำถาม การไม่ขึ้นเสียงในประโยคหมายถึงการบอกเล่า และหากขึ้นเสียงต่ำลงหมายถึงการสั่งการ การลองทำวิธีนี้จะช่วยให้คุณเปลี่ยนโทนเสียงได้ และมีประโยชน์ในการท้าทาย Universal Quantifier โดยเฉพาะและในการใช้ภาษาโดยทั่วไป ตัวอย่างเช่น มีคนพูดกับคุณว่า:

“ฉันไม่เคยกินข้าววันอังคาร”

เมื่อคุณต้องการรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม คุณอาจถาม

“เคยมีช่วงเวลาไหนที่คุณทำแบบนั้นไหม” หรือ “เซิร์ฟเวอร์นั้นมีจุดประสงค์อะไร” หรือ “ถ้าคุณทำแบบนั้นจะนำไปสู่อะไร”

เมื่อคุณต้องการท้าทายโมเดลของพวกเขา คุณสามารถถามว่า "ไม่เคยเลยเหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณไม่เคยกินมันในวันอังคารเหมือนกัน" อีกครั้ง ความแตกต่างตรงนี้จะจัดการได้ดีที่สุดโดยการใช้โทนเสียงแบบเปิดในคำถามของคุณ แทนที่จะเป็นโทนเสียง ซึ่งบ่งบอกว่าตัววัดสากลของพวกเขาค่อนข้างไร้สาระหรือไม่แม่นยำ การท้าทายตัววัดสากลนั้นง่ายมาก เพียงแค่รับมันแล้วเปลี่ยนเป็นคำถาม ไม่ว่าจะใช้ตัวมันเองหรือมีคำถามกรอบอยู่รอบๆ หรือขอให้บุคคลนั้นค้นหาตัวอย่างที่ตรงกันข้ามของตนเอง